Tema 1: A aprendizaxe cooperativa na ensinanza das linguas estranxeiras

A aprendizaxe cooperativa na ensinanza das linguas estranxeiras

O emprego de metodoloxías activas na práctica docente é clave para que o proceso de ensinanza-aprendizaxe sexa satisfactorio e o aprendizaxe poida consolidarse de maneira significativa. As tradicionais clases maxistrais ou expositivas, que continúan a ser impartidas por un elevado número dos/as docentes de secundaria no estado español, situán ao alumnado nunha posición pasiva na que os contidos impartidos han de ser interiorizados por para superar unha proba na que recae a avaliación. Mentres que as metodoloxías activas, sitúan ao alumnado no centro do proceso aprendizaxe ao ter un rol activo e participativo na súa consecución.

As metodoloxías activas teñen unha clara raíz constructivista na que o proceso de ensinanza-aprendizaxe se concibe como a construcción de estructuras cognitivas que se inician coa acción. Por este motivo, os métodos empregados favorecen a implicación do alumnado cos contidos impartidos e coas tarefas e actividades a través das cales se traballan os obxectivos didácticos e as competencias clave. As cuestións mencionadas nas anteriores liñas, son a grosso modo algúns dos motivos que xustifican a necesidade de que os principios metodolóxicos que rixan calqueira a programación didáctica do ensino secundario; aboguen por un proceso de ensinanza-aprendizaxe na que o alumnado sexa o centro e o docente actúe como guía e moderador que lle facilite os contidos didácticos e as ferramentos para aprender por si mesmo/a.

Isto é especialmente relevante no ensino das linguas estranxeiras tanto en Primaria como en Secundaria, xa que tódolos/as que pasamos polo sistema educativo do estado español somos coñecedoras das súas eivas neste campo. O ensino das linguas estranxeiras, polo xeral, caracterízase por ser clases maxistrais que consisten en completar os exercicios dun Workbook. Predominando deste xeito, unha metodoloxía que non axuda a poñer en práctica o aprendido na aula; especialmente se temos en conta que unha lingua require ser falada para que o proceso de ensinanza sexa real. 

Para levar a cabo unha ensinanza que atenda as necesidades cognitivas requeridas para o dominio dunha linguaxe, a aprendizaxe cooperativa resulta ser unha interesante opción para conseguir que o alumnado se poña mans a obra, ou mellor dito, se poña a darlle a lingua. As estructuras cooperativas na aula permiten dividir ao alumnado en pequenos grupos, facilitando a comunicación entre eles a través de actividades axeitadas aos contidos e competencias que pretendamos mobilizar no alumnado. Se temos en conta que o obxetivo principal da ensinanza das linguas estranxeiras é a comunicación, esta debe propiciarse e esixir a interacción na propia aula. 

Considerades que as metodoloxías activas, concretamente a aprendizaxe cooperativa, pode ser o camiño que guie a unha ensinanza das linguas estranxeiras máis acertada e exitosa? 

A continuación deixo algúns enlaces a artigos sobre a aprendizaxe cooperativa e o ensino das linguas:

Aprendizaje cooperativo en los procesos de enseñanza aprendizaje de lenguas extranjeras

Aprendizaje Cooperativo para la enseñanza de la lengua

El aprendizaje cooperativo en la clase de inglés como lengua extranjera

Agardo que a miña entrada vos anime a profundizar nesta cuestión, cando menos, relevante para as futuras e futuros docentes!